วัดนางวัง

       วัดนางวัง ตั้งอยู่ในตำบลอัมพวา ิำเภออัมพวา จากคำบอกเล่าที่สืบต่อมาของชาวบ้านกล่าวว่า ผู้สร้างวัดเป็นคหบดีชื่อ "นางวัง" ชาวบ้านจึงเรียกกันว่า "วัดยายวัง" หรือเรียกเป็นทางการว่า "วัดนางวัง"ในปลายรัชกาลที่ 7 หลักฐานในคัมภีร์ใบลานระยุชื่อวัดว่า "วัดเพชรน้อยนางวัง" ประวัติการก่อสร้างไม่ปรากฏหลักฐานแน่ชัดว่าวัดนางวังสร้างขึ้นในปี พ.ศ.ใด แต่จากหลักฐานโบราณวัตถุที่พบในวัด สันนิษฐานได้ว่าสร้างขึ้นมาตั้งแต่สมัยอยุธยาตอนต้น (ราวพุทธศตวรรษที่ 20)

สิ่งสำคัญภายในวัดประกอบด้วย

       หลวงพ่อแดง ประดิษฐานในวิหารด้านหน้าอุโบสถ เป็นพระพุทธรูปหินทรายแดงลงรักปิดทองศิลปะสมัยอยุธยาตอนต้น ราวพุทธศตวรรษที่ 20 ปัจจุบันองค์พระพุทธรูปประทับนั่งเหนือปัทมาสน์ก่ออิฐถือปูนตกแต่งด้วยการประดับกระจกสีและระบายสี เบื้องต้นสามารถสันนิษฐานได้ว่า "หลวงพ่อแดง" น่าจะเป็นพระพุทธรูปประธานของพระอุโบสถหลังแรกของวัดนางวัง ซึ่งถูกน้ำกัดเซาะตลิ่งพังลงแม่น้ำแม่กลองไป

       ใบเสมา บริเวณด้านหน้าอุโบสถวัดนางวังมีซุ้มเสมาจำนวน 3 ซุ้ม ภายในซุ้มประดิษฐานใบเสมา จำนวน ซุ้มละ 2 - 3 ใบ สามารถจำแนกออกได้เป็น 2 รูปแบบ

       ธรรมาสน์ บุษบกเป็นไม้แกะสลักลงรักปิดทองประดับกระจก เดิมถูกถอดออกเป็นชิ้นส่วนกองรวมกันไว้ ต่อมาพระครูกิตติธุราทรเจ้าอาวาสองค์ปัจจุบันและชาวบ้านร่วมกันประกอบขึ้นใหม่เป็นธรรมาสน์ทรงบุษบกย่อมุมไม้สิบสอง จากรูปแบบทางศิลปกรรมของธรรมาสน์ น่าจะมีอายุอยู่ในช่วงสมัยรัตนโกสินทร์

       หมู่กุฏิสงฆ์จำนวน 4 หลัง ตั้งอยู่ทางด้านทิศใต้ของอุโบสถ เป็นอาคารครึ่งตึกครึ่งไม้ 2 ชั้น ชั้นล่างก่ออิฐถือปูน ชั้นบนเป็นอาคารไม้ฝาปะกน มีระเบียงด้านหน้า หลังคาเครื่องไม้มุงกระเบื้อง มีช่องลมฉลุลายประดับ กุฏิหลังที่สองหน้าจั่วมีอักษรบนแผ่นไม้ทรงแปดเหลี่ยมระบุว่า "แม่นิ่ม นุ้ยนาฎ กุลานุช วราสัย สร้าง พ.ศ.2477"

       ศาลาการเปรียญ เป็นอาคารไม้ยกพื้นสูง หลังคาเครื่องไม้มุงกระเบื้อง มีชายคาปีกนกคลุมโดยรอบ หน้าบันไม้แกะสลักลวดลาย ลงรักปิดทองประดับกระจก หน้าบันด้านทิศตะวันตกเป็นลายก้านขด ตรงกลางลายด้านล่างเป็นรูปยันต์ "นะ" อยู่ในกรอบกระหนกเปลวทรงกลมเหนือขึ้นไปมีอักษรระบุ "พ.ศ.2491"

ที่มา : ปกิณกศิลปวัฒนธรรม เล่ม 27